Anneler, Babalar, Büyük Çocuklar
Dedem öldüğünde hepimiz çok üzülmüştük fakat annemin yaşadığı üzüntüyü çocuk aklımla bile çok derinden hissetmiştim. Aradan haftalar geçmişti ama hâlâ anneme sarılmaya çekiniyordum. Çünkü ne zaman ona sarılsam beni göğsüne bastırıp hıçkıra hıçkıra, bir çocuk gibi ağlıyordu. Çocuktu, babasını kaybetmişti. Galiba anne-babasını yitirmek, insanın içine düşen ilk korku. Annesinin bedenini terk ettiğinde başlayor ve bir daha hiç bitmiyor. Bir arkadaşım anlatmıştı;…
Okumaya devam et