Hollanda

Engebesi az, düz şehirlerin vazgeçilmezi bisiklet. Yakın kuşaktaki çoğu insan gibi benim için de önemli bir çocukluk ikonu. Doğal bir sempati barındırıyor nüvesinde. Elbette kolektif bilinçaltımızın bize bir hediyesi. Çoğu insan bisiklet sever. Üstelik üzerinde durup sürmesi, rüzgarı yüzünde ve göğsünde hissederek pedallarına basması da değil sadece. Öylece park etmiş dururken, bir ağacın dibinde devrilmişken, onu bir başka insan sürüyorken… Fotoğraf…

Genç bir girişimci olan Gerard Adriaan Heineken, annesinden borç aldığı parayla eski bir bira fabrikasını satın alarak Heineken’i kurduğunda takvimler 1864’ü gösteriyordu. Aradan geçen zaman içinde şirketi dünya çapında büyüdü, atlatılan ekonomik buhranlar ve savaşlar sonrasında bugünkü halini aldı. Dünyanın 70 ülkesinde faaliyet gösteren Heineken’e ait 125 marka bulunuyor. 54.000 çalışana sahip olması da bir başka önemli bilgi. Amsterdam’a her…

İnsan evine, evinin balkonuna nasıl davranıyorsa, yaşadığı sokağı da öyle görmeli bence. Pencere önüne, balkon demirlerine hem bir süs, hem de arkadaş olsun diye koyduğumuz saksı çiçeklerini dışarıda da görmek, her mevsimde farklı renklerle dışarıyı bezemek günümüze de renk katar. Öyle zoraki çiçeklemeler değil ama. Hani İstanbul’da lale günlerinde binlerce lale ekiliyor ya cadde aralarına; onları kast ediyorum. Her ne…

Amsterdam’ın kenar semtlerinde caddelerin arasında uzanan kanallar, yerlerini sırayla dizilmiş ağaçlara ve yeşil bir örtüye bırakıyor. Şehrin değişmez görüntülerinden birini buralarda da görüyoruz: Her ağaca, korkuluğa veya direğe bağlanmış bisikletler. Yanyana park edilmiş pek çok bisikletten bazıları zaman içinde sahipleri tarafından alındığında, onlara yaslanarak denge bulan bazı bisikletler devrilip öyle mahzun biçimde sahibini bekliyor. Bu fotoğraftakine benzer biçimde, bazı bisikletler…

İki gün önce, Amsterdam’da bir otobüsün camına yaslanmış giderken, cadde üstündeki kafede elinde fincanla duran kızı gördüm. Sol eliyle kahve fincanını tutuyor, sağ elini yüzüne destek yapmış, boşlukta bir şeye gülümsüyordu. “Bekliyorsun ama gelmeyecek. Üstelik sana bu kafede bir randevu vermedi. Bir umutla gittin. Geliş saatini bekler gibi bekliyorsun. Biliyorsun, yaz sonbahara dönerken bu kafede bir başına caddeye bakarak kahve…