Hepimiz bir zamanlar çocuktuk. Kimimiz çocukluğumuzu olması gerektiği gibi, oyunlara doyarak geçirdik, kimimizin içinde bir parça ukte kaldı. Fakat kesin bir şey var ki, asla bırakmıyoruz çocuklar gibi olmayı. Bir yanımız çocuk kalıyor ve ne zaman kendini belli edeceğini de hiç hesap edemiyoruz. Bir çocuk parkında herkes çocuktur. Yaşın hiçbir önemi yok. Hanginiz bu fotoğraftaki gibi bir salıncağa duyarsız kalabilir? Kızın yüzündeki çocuk gözlerini, o hınzır çocuk gülümseyişini görüyorsunuz değil mi? Şu anda salınca bir genç kız değil, dizlerinde yeni kabuk bağlamış yaralarıyla haylaz bir kız çocuğu var. Az sonra da bisikletine atlayıp, mahallenin erkek çocuklarının peşine takılarak onlarla yarışacak rüzgara karşı. Bir insan ne zaman çocuk olmaktan, bir yanını çocuk bırakmaktan vazgeçer bilmiyorum. Umarım ölene dek hep yüzümüzde belirir bu hınzır gülümseyiş.
Ağustos 2011 – Amsterdam/Hollanda