Çocukların gözleri, en çok masumiyeti anlatıyor. Haylazlık peşinde koşarken de, istedikleri olmadığında mızıklanırken de en çok masumiyet okunuyor gözlerinden. Her dem mutluluk okunsa, bazen dalgınlık ve hüzün de olabilir elbet.
Dehşet, acı ve korku olmasa; çocuk gözlerinde, hep böyle hayatı tazeleyen bir bakış parıldasa…
70′lerin ortalarında Kıbrıs’ta, binlerce çocuğun gözlerine korkunun en karanlık perdeleri indi. Tüm savaş çocukları gibi, korkuyu en koyu haliyle onlar yaşadı.
Barışın ve huzurun dingin adasında şimdiki çocuklar mutlu. Dehşet günlerini yaşayan çocuklar ise şimdi orta yaşlarında. Onların gözleri hiç değişmedi.
Nisan 2011 – Girne/Kıbrıs
01/02/2012
Leave a comment