Başlıktaki söz, Gülten Akın’ın bir şiirinin ilk dizesi. “İlkyaz” adında çok güzel bir şiir.
Kabul, herkesten ince şeyleri anlamasını beklemek hata olur. Hepimiz zaman zaman kendimizi bu durumda bulabiliriz. Farkında olmadan, bunu anlamayacak kadar başka şeylerle meşgulken her şey olup biter.
Hayat, bizim durup baktığımızda gördüklerimizden ibaret aslında. Farkına varamadıklarımızdan, göremediklerimizden, duyamadıklarımızdan haberimiz yok. Başkalarının hayatı oluyor onlar; başkalarının incelikleri.
Anlaşılmak için, doğru anlaşılmak için sanırım inceliklerden sakınmak gerekiyor. Aksi durumda daha fazla üzülecek ve kırılacaksınız. İnsanlardan ince şeyleri anlamalarını beklemek büyük bir şey artık. Çünkü o incelikleri anlamaya vakitleri yok. Telaşlı bir koşturmaca, işler-güçler, daha önemli şeyler. Eh, hangi incelik, bir “iş”le yarışabilir?
Artık kimsenin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya. Bu yüzden kendinize saklayın. Çünkü çok daha kolay kırılır o ince şeyler.
anlı secdeye değmeyen hayatın inceliklerini nasıl anlasın be azizim…
Hayatın demini alamamış yaşamlar bizimkisi. Olgunlaşmamış, bir şeylere erememiş ham bir hayat yaşadığımız. Ben eksenli, kör ve sağır yalnızlıklar dünyasındaki insancıklarız.
fikirlerinize katılmamın bir önemi olur mu bilemem ama aynı düşüncede olan aynı şeyi yaşamış daha önemli bir insanı paylaşmak istedim…
insan ne denli derinine bakarsa yaşamın o denli derinden görür acıyı
F.Nietzsche
Çok güzel yazmışsın:)