Önce yürüyüşünü unutursun.
Sonra duruşunu.
Ardından bakışlarını.
Derken yüzünü, gülüşünü.
Kokusunu unuttuğunu çok sonra fark edersin.
En son sesini unutursun.
Acı dolu birer iniltiye dönüşür her biri.
Sevdiği birinin yüzünü, sesini, yürüyüşünü, duruşunu, kokusunu, bakışlarını unutmaya başlamak kadar insana acı veren az şey vardır.
Özledikçe, hafızandan silinmeye başlar izleri bir bir.
Tüm bunların hafızandan sırasıyla ve zamanla silinmesi, onu artık özlemediğin anlamına gelmiyor elbet.
Özlemenin en büyük yan etkisi unutmaktır.