Özlemek ve unutmak

Sevdiği birinin yüzünü, sesini, yürüyüşünü, duruşunu, kokusunu, bakışlarını unutmaya başlamak kadar insana acı veren az şey vardır.

Özledikçe, hafızandan silinmeye başlar izleri bir bir. Önce yürüyüşünü unutursun. Sonra duruşunu. Ardından bakışlarını. Derken yüzünü, o güzel yüzünü… Yüzünün içindeki bin bir yüzü. Gülümseyen, bakan, hüzünden alabora olan yüzünü unutursun. Kokusunu unuttuğunu çok sonra fark edersin. Acı dolu bir iniltiye dönüşür her biri.

En son sesini unutursun. Tüm bunların hafızandan sırasıyla ve zamanla silinmesi, onu artık özlemediğin anlamına gelmiyor elbet. Özlemenin en büyük yan etkisidir unutmak.