Her gün bir defa daha emin oluyorum. En çok merhamete ihtiyacımız var.
İnsanlığın yok oluşu, bu duygusunu yitirmesiyle başlıyor. Her yerde, ama her yerde. Evde, okulda, işte, sokakta, otobüste, her yerde; sadece tanıyıp sevdiklerimize değil, tamamen yabancı olanlara da merhamet gösterirsek, bu hissi içimizde korursak hayat ve dünya cennete döner.
15. yüzyılda yaşamış İtalyan ressam Antonello da Messina’nın “Pieta Con Un Angelo” adlı bu tablosu, merhameti en iyi anlatan sanat eserlerinden biri.
Öldürülmüş İsa’nın cansız bedenini dik tutmaya çalışan bir melek resmedilmiş. Ağlıyor ve İsa’nın bedenini mavi bir örtüyle sarıyor.
İnsanlardan merhametinizi esirgemeyin. Küçük bir davranışınız, bir insanın hayatını kurtarabilir veya ölüme terk eder.
Çok doğru. Bende son günlerde bunu düşünmekteydim. İnsanlar sanki giderek daha acımasızlaşıyor ve bencilleşiyor(Belki hep böyleydiler de yeni farkına vardım). Büyük bir çoğunluk” ben kendimi kurtarayım da ne olursa olsun kimin canı yanarsa yansın, onlar ne olacağını kendi düşünsün” formatında gibiler. Paylaşmak,üretmek gibi değerler demode oluyor.
Bence kıtlık bilincinin eseri bu olanlar. Dünya’nın neredeyse sınırsız kaynağa sahip olduğunu unutuyor insanlar. Ufak kar hesaplarıyla acımasızlaşıyorlar.