Geçen sene bu zamanlarda, uzaklardaki kadim dostum Ufuk’a birkaç bestemi göndermiştim. Küçücük bir melodi kırıntısından harikalar yaratabilecek güçte bir müzik bilgesi Ufuk. Dün gece dışarıdayken bir mesaj aldım ondan. Sürpriz bir e-posta attığını söylüyordu. Hemen telefondan girip baktım, o şarkılardan birinin düzenlemesi duruyordu posta kutumda. Dayanamayıp telefondan dinledim önce. Sonra da eve varında kulaklıkla defalarca…
Gönderdiklerimden en çok bunu sevmişti. Dinlerken kendimi bir otomobilde hissettim. Uzaklara giden, bir eski otomobil. Bir yol şarkısı bu bence. Belki söz de yazarım bir gün. Fakat benim için en büyük hatırası, Ufuk’un parmaklarından çıkan düzenlemesi ve kaydı… Bir şarkı yapmak, ancak yaşanınca anlaşılan bir duygu. İnsanın kendi şarkısını dinlemesi çok hoş bir duygu. Bunu yaşadığım için kendimi şanslı hissediyorum. Ve bir ay sonra görmeyi umduğum dostum Ufuk’a bir defa daha teşekkür, saygı ve sevgi…
merhaba!gerçekten etkileyici ve dinlendirici olmuş…tebrikler!
erdal, benim için bile bu kadar heyecan vericiyken, kendi notalarından yaratılmış bir şarkıyı dinlemek nasıldır kim bilir! bu güzel müziği dinlerken, kulağım sesini ve kelimelerini aradı yalnız:) ufuk’a çok teşekkürler. ayrıca bu dostluk için ikiniz de ne kadar şanslısınız…